Today is our last day in our community service. We haven't prepare anything to day other than the foods. We want to make this a day a memorable day to them but we haven't done something remarkable.
First we are not complete. Wala sina Cha and Calvin. We have planned to be completed on our last day to bid goodbye to them. Of course we will miss them that is why we want to make our last day the best among the previous meetings.
Second, we have planned to have awarding. Rob asked me to do this job. But unfortunately, I forgot to do so. I forgot to make a program and the certificates. I have a lot of projects to make. My mind is now focusing on my schoolworks. I didn't blame this stupid thing to my projects. Alam ko namang ako ang may kasalanan. Im so sorry for that.
Third, we are not in the mood. Dapat nga mas energetic and mas excited kami ngayon kasi last day na namin. Dapat iwanan man lang namin sila ng remembrance na masaya. Yung walang aral muna. Party Peeps muna dapat.
Kaya lang hindi ganun yung nangyari e. Well, they have enjoyed the food but I think the company was not. Parang minadali nga namin yung pagstay dun e. Nagstart yung supposed to be party ng lagpas 10:00am at natapos before 12:00 noon. Where in fact dapat tatagal ng 3 hours yung program.
Isa pa sarado yung day care na pinagtuturuan namin. Kaya nagsiksikan kami sa bahay ni Ate Mabel, yung nanay na nagbabantay sa amin. Buti nga pinagamit niya sa amin yung bahay e. Salamat po.
11:00 am na, kaya we have decided na pakainin na sila. Bumili kami ng 2 Andoks Chicken saka Liempo. Then 16 rices and 2 1.5-Liters of softdrink and 2 1-Liter of coke. Okay Solved. Ang bango gusto ko ring kumain. Kakainggit yung mga bata. HAHAHA. Well, pagbigyan na sila last day na naman namin e. Pero kakainggit talaga. Ang bango ng manok. HAHAHA
After kumain Photo shoot na. Picture dito. Picture doon. Ako picturer. Tama nang wala ako sa lahat ng photos. Okay lang, ako naman kumuha e. Mas masarap sa pakiramdam na kahit hindi mo nakikita sarili mo sa picture alam mo namang ikaw yung kumuha ng picture na yun.
Bago kami tuluyang maghiwalay, pinangaralan ko yung estudyante ko. Sabi ko sa kanya mag-aral siya ng mabuti. Ayaw kong maging adik siya tulad ng mga karamihan ng mga tao sa lugar na yun. Gusto ko maging mabuti siyang nilalang. Maging mabuting Pilipino.
Sana sa ganung paraan naging memorable yung last stay ko sa lugar na iyun. Alam kong matatagalan ulit bago ako makakabalik dun o baka nga hindi na pero alam ko rin na sa oras na makabalik ako doon, hindi na ako kilala ng mga estudyante ko. Okay lang kung ganun kung magreremain naman sa kanila yung advice na binitawan ko sa kanya.
Mamimiss ko yung mga batang ito. Kasi alam kong sa murang edad nila, alam na nila ang salitang 'mahirap'. At sana nagsilbing aral ito sa amin. At sana nakapagbigay kami ng tulong sa kanila kahit sa kaunting paraan. :))
For photos, click here : Photos from first day to last :))
No comments:
Post a Comment